Sowa szlarogłówka

Gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae), podrodziny puszczyków. Występuje w południowej połowie Afryki. Długość ciała szlarogłówki południowej mieści się w przedziale ok. 22–24 cm. Znane masy ciała samców to 185–240 g, samic – 225–275 g; jeden osobnik nierozpoznanej płci ważył 276 g. W porównaniu do szlarogłówki północnej upierzenie P. granti jest ciemniejsze, bardziej szare (mniej w nim odcieni ochry). Wymiary szczegółowe: długość skrzydła 191–206 mm, ogona – 88–100 mm. U osobników dorosłych ogół upierzenia niemal jednolicie szary z wyraźnymi czarnymi znaczkami. Szlara prawie biała, posiada kontrastowe, czarne krawędzie. Pęczki piór nad oczami przybierają ten sam kolor co wierzch głowy, jednak bez widocznych czarnych zakończeń czy stosin – zamiast tego pęczki zdobią czarne paski i prążki. Tył głowy i kark wyróżniają wyraźnie czarne stosiny piór i drobne prążki. Wierzch ciała mniej więcej jednolicie szary, nie widać na nim śladów brązu czy ochry. Zewnętrzne chorągiewki barkówek białe z czarną krawędzią, która tworzy na złożonym skrzydle czarną linię na ramieniu. Pokrywy skrzydłowe w wyższej części skrzydła posiadają czarne paski. Na lotkach i sterówkach można dostrzec paski z jaśniejszego i ciemniejszego odcienia szarości. Spód ciała porastają jasnoszare pióra o czarnych stosinach i delikatnych, ciemnych prążkach; są one mniej widoczne niż u szlarogłówki północnej. U dorosłych tęczówka może mieć barwę od czerwonopomarańczowej do czerwonej. Osobniki młode mają oczy żółtoszare, przed opierzeniem się żółcieją. Dziób o barwie kremowej. Nieopierzone części stóp szarobrązowe